تنوع روبات ها، به خصوص انسان نماها روز به روز بيشتر مي شود. توانايي هايشان افزايش مي يابد. حالا انسان از اين مي ترسد که روبات ها روزي در مقابل اش قرار بگيرند.
آيا روبات ها هميشه تحت کنترل انسان ها خواهند بود و از انسان ها فرمان مي برند يا روزي سر به طغيان بر خواهند داشت؟ روبات ها از دو سو به سرعت در حال پيشرفت هستند؛ از يک سو روز به روز پيشرفته تر مي شوند، گستره توانايي شان افزايش مي يابد و وظايف حساس تري بر عهده مي گيرند. از سوي ديگر تعداد آنها به سرعت در حال افزايش است و پيش بيني مي شود به زودي زندگي ما را پر کنند.
آيا روبات ها هميشه به انسان ها ياري مي دهند و زندگي آنها را ساده تر و لذت بخش تر مي کنند يا روزي براي انسان دردسرساز خواهند شد؟ آيا ممکن است در آينده به ستيز با انسان ها برخيزند. يا اين پرسش ها تنها به درد ساختن فيلم هاي تخيلي مي خورد؟
اگر به اين مباحث علاقه داريد، هر روز با وبلاگ خودتون همراه باشید.
اربک ساج مي گويد: «تسليم يک روبات شدن آن قدرها هم که فکر مي کنيد دور از ذهن نيست. فقط يک لحظه تصور کنيد سرش پوشش ندارد؛ پر از الکترود است. سيم هاي زيادي در آن نيست. سيم هاي نانوي مويي هم زياد نيستند. در بخش رسانه اي کمپين MIT در کيمبريج هستم. بخش تخصصي مربوط به روبات ها، بيشتر شبيه به اتاق يک جوان است تا يک لابراتوار. اتاقي پر است از انبوه کابل ها، جعبه هاي قديمي پيتزا و اسباب بازي ها و روبات هاي به هم ريخته و سرهم نشده. روبات انسان نماي يک و نيم متري که سه چرخ هم دارد مي آيد، به دور و بر اتاق نگاهي مي اندازد. با چشم هاي آبي پف کرده، تک تک به محققان خيره مي شود و من فکر مي کنم فرزندان همين روبات ها ممکن است چند سال ديگر با همين حالت بيايند و يقه سازندگانشان را بگيرند.»
او اضافه مي کند: «ساعتي قبل داشتم فيلم مربوط به همين روبات انسان نما به نام نکسي را روي اينترنت مي ديدم. به دوربين نگاه مي کرد و با صداي زنانه، خودش را معرفي مي کرد. فيلم را صدها نفر ديده بودند. چشمان نکسي بزرگ و صورتش بچه گانه بود. عده اي در باره فيلم نظر داده بودند به جز چند نفر که از آن تعريف کرده بودند اکثريت خوششان نيامده بود؛ «اصلا شبيه انسان نيست»، «احمقانه است.» و «چندش آور است!»؛ اينها جمله هايي بود که نوشته بودند. مي خواستم به تمام کساني که اين طور بيرحمانه و بدون توجه به تلاش هاي شبانه روزي انجام شده براي ساخت اين روبات نوشته بودند، بگويم: آينده روبات هاي انسان نما درخشان است. اگر هنوز هم اين روبات ها چندان انسان ها را به وجد نمي آورند ولي به سرعت در حال پيشرفتند. مطمئنا در آينده نزديک، بچه ها عاشق روبات ها خواهند بود. من که شخصاً نکسي را دوست دارم! او يک روبات اجتماعي است.
نکسي؛ روباتي است که سلام مي کند، با شما دست مي دهد و اگر به او نزديک شويد شما را بغل مي کند. او به صدا حساس است و جمله هاي ساده اي را که برايش تعريف شده مي تواند تشخيص داده و به آنها عکس العمل نشان دهد. البته اگر اين جمله ها شمرده تلفظ شوند. يکي از اعضاي تيم سازنده اش در باره آن مي گويد: اميدواريم در آينده نکسي هاي جديدتري بسازيم که از محدوده چند جمله اوليه فراتر رفته و با انسان مکالمه کنند، اگر چه نمي توانيم انتظار داشته باشيم در اوايل کار اين مکالمات جذاب باشند.»
اربک ساج ادامه مي دهد: «در مورد پيشرفت سريع روبات ها و پيچيده شدن آنها شک ندارم ولي موضوع اين است که اگر امروز نکسي مي تواند به صورت انسان ها نگاه کند و به چشمان آنها خيره شود و لبخند بزند، فردا روباتي ساخته خواهد شد که مي توانيم ادعا کنيم عاشق مي شود، دوست مي دارد، مي ترسد و حتي فريب مي دهد، وقتي روباتي به اين اندازه هوشمند ساخته شود و بتواند با ذهن انسان رابطه برقرار کند، آنگاه چطور مي توان مطمئن بود که مانند يک انسان انديشه نکند و به دنبال آمال و آرزوهاي خودش نرود؟ انديشيدن به اين مساله انسان را از جامعه در حال گسترش روبات ها به هراس مي اندازد.»
- روبات ها چگونه ظهور کردند؟
روبات ها در پيمودن سير تکامل داروين نيز خيلي با انگيزه تر و پرتلاش تر از انسان هستند. اين طور که نشان داده اند براي اينکه به تکامل برسند مثل انسان ها تنبل نيستند و نيازي به آن هزاره هاي دراز ندارند.
نخست در سال 1921 کلمه روبات را «R.U.R» ، يک دپارتمان علمي در کشور چک معرفي کرد، اول مي خواستند يک دستگاه الکترونيکي بسازند که ارزان قيمت باشد و در صنعت، بعضي از کارهاي ساده و طاقت فرساي انسان را به عهده بگيرد ولي همين هيات علمي در دهه هاي 40 و 50 ميلادي روبات هايي ساخت که مهندسين اش، خودشان تعجب کرده بودند! در اين دوره رفته رفته پديده اي به نام روباتيک ظهور کرد و معلوم شد داستان هاي آيزاک آسيموف چندان هم تخيلي نيستند.
در سال 1984 اتفاقي افتاد که عموم مردم را با روبات ها آشنا کرد. ترميناتور،فيلمي که آن روزها همه از آن صحبت مي کردند. آرنولد شوارتزنگر نقش روباتي را بازي مي کرد که تفنگ در دست مي گرفت و بي واهمه براي دفاع از انسان مي جنگيد به زودي چند فيلم ديگر هم در اين باره ساخته شد و بحث روبات به موضوعي جذاب تبديل شد امروز آنچه در فيلم ترميناتور اتفاق افتاد به واقعيت نزديک تر مي شود. ارتش ها روبات ها را وارد ميدان جنگ مي کنند و کارهاي حساسي به آنها مي دهند؛ کارهاي خطرناک مانند خنثي کردن بمب را به آنها مي سپارند و شايد در آينده نزديک به آنها اسلحه بدهند و بگويند: بريد جلو!
- از روبات بايد ترسيد
روزي که روبات ها اسلحه به دست بگيرند آيا نبايد از آنها ترسيد؟ اين سوال ها را ابتدا پاتريک لين مطرح کرد. او استاد فلسفه دانشگاه کاليفرنياي آمريکاست و ظاهراً هم خيلي از روبات ها ترسيده. او مي گويد: «روبات ها بسيار پر کاربرد و به دردبخور هستند و پيشرفته تر شدن آنها مي تواند به نفع ما باشد. اما بايد حد و مرزي قائل باشيم. نبايد به آنها آزادي مطلق بدهيم. به شما هشدار مي دهم اگر امروز اين روبات ها را وارد کارهاي حساس و سرنوشت ساز کنيد ديگر نمي توانيد براي آينده تان تصميم بگيريد. اگر امروز به دست آنها اسلحه داديد فردا با همين سلاح ها در مقابل شما خواهند ايستاد!»
او حتي روبات هاي خانگي و روبات هاي به اصطلاح اجتماعي را هم بي خطر نمي داند. مي گويد: «مگر هدف نهايي شما آن نيست که اين روبات ها را مانند انسان احساساتي بار بياوريد؟ آن وقت اگر از شما؛ صاحبانشان توقعاتي داشتند آيا تضمين مي دهيد آنها را برآورده کنند؟ اصلا شما رمان فرانکشتاين را خوانده ايد؟»
او معتقد است روبات ها احساس تعلق خاطري به آرمان ها و ارزش هاي انساني نمي کنند. او مي گويد تا دير نشده بايد خط قرمزي براي روبات هاي در حال پيشرفت ترسيم کرد و مسووليت هاي حساس مانند رانندگي و از آن خطرناک تر وظايف نظامي را از آنها گرفت. او مي افزايد: «ترميناتور را فراموش کنيد، آن فقط يک فيلم تخيلي است. اسلحه دادن به دست يک روبات بازي با جان انسان هاست.»
ساخت روبات هايي که تنها جنبه سرگرمي دارند يا کارهاي خانه را انجام مي دهند، زياد خطرناک به نظر نمي رسد. آنها امکاناتي ندارند که ما را تهديد کنند يکي از اين نوع روبات ها روباتي است که با شما پينگ پنگ بازي مي کند. البته او هنوز خيلي ناشي است. روباتي کوتاه قد هم اخيرا ساخته شده. يک توپ رنگي را برايش پرتاب مي کنيد، مي رود و آن را مي آورد. دوست داشتني تر و بامزه تر از آن است که بخواهد دردسر ساز شود.
- فقط اگر يک لحظه ...
ولي همه روبات هايي که اين روزها معرفي مي شوند اين گونه نيستند. از بحث روبات هاي نظامي که بگذريم، روبات هايي که براي جراحي وارد نقاط حساس بدن مي شوند هم امروز در حال طراحي و ساخته شدن هستند آنها را هم نبايد دست کم گرفت. بعضي از آنها مغز را جراحي مي کنند هر حرکتي ممکن است جبران ناپذير باشد. امروز خطري که وجود دارد اين است که آنها در اثر خطا درست کار نکنند ولي در آينده وقتي پيچيده تر شدند و استقلال بيشتري پيدا کردند، در ميان يک عمل جراحي شايد بخواهند تصميمات عجيبي بگيرند و عمداً دست به حرکات فاجعه باري بزنند.
اخيرا هم برخي از شرکت هاي بزرگ فعال در زمينه ساخت روبات تصميم به توليد روبات هايي گرفته اند که پشت اتومبيل مي نشينند و رانندگي مي کنند. آيا ممکن است روزي، در حالي که يکي از ما انسان ها در حال عبور از خيابان هستيم يکي از اين روبات هاي راننده دلش نخواهد بايستد؟
يکي از شرکت هاي روباتيک اعلام کرده در حال کار روي پروژه عظيم روباتي به نام روبات مغز است گفته اند در سال 2019 آن را عرضه خواهند کرد کسي نمي داند دقيقا چيست شرکت سازنده اش گفته، آنچه در حال ساخت آن است يک مغز تمام عيار است؛ مغزي مانند مغز انسان! چيزي که مي توانيم با اطمينان بگوييم اين است که روبات ها فعلا در اختيار ما هستند هنوز مي توانيم آينده آنها را هر طور که خواستيم تعيين کنيم. اما آيا شرکت هايي که روبات مي سازند و سود سالانه کلاني از فروش توليداتشان به دست مي آورند حاضر مي شوند برخي توليداتشان را متوقف کنند يا در بعضي زمينه ها کارشان را محدود کنند؟ شايد سال 2019 ديگر براي اين کار دير شده باشد از طرف ديگر، عده اي خطرساز شدن روبات ها را اصلا باور ندارند و آن را يک شوخي بامزه مي پندارند کوين وارويک استاد دانشگاه ريدينگ انگليس يکي از آنهاست او اصلا نگران پيشرفت چشم گير روبات ها نيست و مي گويد: «مگر ما آنها را نمي سازيم؟ پس ديگر نگراني براي چيست؟ وقتي ما آنها را تهيه و توليد مي کنيم به اين معني است که از نظر فکري ما از آنها برتريم. نبايد از آنها بترسيم هر چقدر هم که پيشرفته و هوشمند شوند ما همواره يک پله از آنها بالاتريم هميشه در مشت ما خواهند بود!»
نوشته: سياوش رحماني
برگرفته از همشهري
آذر امسال شاهد یکی از بزرگترین پروژه‌های فضایی خواهیم بود. Robonaut 2 که به اختصار R2 نامیده میشود، پروژه‌ی مشترک بین سازمان فضایی ناسا و شرکت جنرال موتورز است. پیش از این شرکت جنرال موتورز در پروژه های فضایی مانند سامانه‌های ناوبری ماموریت‌های آپولو و ماه‌نورد Lunar Rover مشارکت داشته است.
روبونات 2 که در مرکز فضایی جانسون ناسا در هاستون تگزاس طراحی شده پاییز امسال راهی ایستگاه بین المللی فضایی میشود و به کمک فضانوردان ساکن مدار زمین می‌شتابد.
درحقیقت Robonaut اصلی که به صورت یک ربات شبه انسان برای مسافرت های فضایی طراحی شده بود، 10 سال پیش به شکل شبیه سازی های نرم افزاری با همکاری دو تیم "رباتیک و شبیه سازی مرکز جانسون" و "آژانس پژوهشی پروژه های دفاعی" ساخته شده بود. در طی این دوره ده ساله، ناسا تجربیات و نظریات فنی بسیار مهمی در ساخت تکنولوژی های رباتیک برای کاربردهای فضایی بدست آورده، که این توانایی ها به آغاز دوره جدیدی از اکتشافات فضایی کمک خواهند نمود.
به گفته داگ کوک مدیر سیستم های اکتشافی از مرکز فرماندهی ناسا در واشینگتون : " این جهش عظیم درعلم رباتیک آینده روشنی را با خود همراه خواهند داشت، نه تنها برای ناسا، بلکه برای تمام ملل".
همچنین اضافه می کند: "من در رابطه با این فرصت های جدید برای انسان ها بسیار هیجان زده ام و اکتشافات رباتیک با اینگونه ربات های هوشمند، توانایی ها و کاربردهای بسیاری را به همراه خواهد داشت. "
آر2 میتواند از ابزار و وسایل مانند انسانها استفاده کند. میتواند محیط را ببیند و اجسام را جستجو کند.
روبونات2 علاوه بر هل دادن اجسام میتواند آنها را تا وزن 20 پوند (معادل 10 کیلوگرم) بلند کند. این عدد چهار برابر بیشتر از ربات‌های مشابه است.
آر2 می تواند اجسام را بچرخاند و در مسیرهای حلقوی حرکت بدهد. این ویژگی نشان دهنده توانایی منحصر به فرد در بلند کردن اجسام است.
روبونات2 نمی تواند راه برود و برای حرکت در قسمت پایین تنه آن چرخ نصب شده است. این ربات قرار است در فضا مانند فضانوردان برای حرکت در محیط از دستانش کمک بگیرد.
انسان‌نمای فضانورد ناسا قادر به صحبت کردن نیست. سازندگان این ربات معتقدند توانایی تکلم در اولویت‌های این ربات نیست زیرا آر2 قرار است ساعت‌ها به تنهایی کار کند. از طرفی فضانوردان ترجیح می‌دهند با رباتی که بیشتر از حرف زدن، کار می‌کند همکار شوند.
منابع:
Telenoid R1 یکی از ترسناک‌ترین ربات‌هاییست که تا به حال دیده‌ام! این ربات ترسناک که توسط محققان دانشگاه اوزاکا ژاپن ساخته شده است قادر است رفتار ظاهری انسان را توسط صدای دریافتی شبیه سازی کند. Telenoid R1 در واقع نوعی اواتار مکانیکی‌ست که بسته به شرایط حالت‌های متفاوت از انسان‌های مختلف را تقلید می‌کند. فرض کنید در یک تله کنفرانس هستید یا با دوست خود تلفنی صحبت می‌کنید. این ربات با دریافت صدای پشت خط به عنوان ورودی میتواند حالت چهره تماس گیرنده را نشان بدهد. به عبارت ساده‌تر هرجا که لحن صحبت عصبانی بود، Telenoid R1 عصبانی میشود، اگر دوست شما پشت تلفن میخندد Telenoid R1 نیز میخندد. این ربات انسان‌نمای مینیمال قادر است بازوهای خود را بسته به شرایط تکان بدهد تا همزمان Body Language را نیز تجربه کنید. با وصل کردن Telenoid R1 به تله کنفرانس، ربات هم صحبت می‌کند و هم لب‌ها، چشم‌ها، گونه‌ها، بازو‌ها و خلاصه با تجزیه کردن صدا رفتار انسانی را شبیه سازی می‌کند. این ربات که علاوه بر محققان دانشگاه اوزاکا از تیم پژوهشی موسسه تحقیقاتی ارتباطات مخابراتی پیشرفته ATR نیز بهره گرفته، حدود 80 سانتی متر قد و 5 کیلوگرم وزن دارد. طراحان برای آنکه ربات را از نظر جنسیتی خنثی کنند، ربات را بدون مو طراحی کرده اند ولی در عوض آنچنان ظاهر ترسناکی به آن داده‌اند که نشستن رو به روی این ربات و صحبت کردن در تله کنفرانس را دشوار می‌کند. Telenoid R1 تا به حال از آزمایشات مقدماتی سربلند بیرون آمده و توانست تماس تلفنی نوه‌ای با پدربزرگش و دکتری با بیمارش را به خوبی شبیه سازی کند. به گفته Cnet قیمت این ربات برای عموم حدود 8 هزار دلار و برای استفاده تحقیقاتی 35 هزار دلار برآورد شده است. منبع:
روم باستان پایه‌های تمدن اروپای امروزیست. کراسوس یکی از سرداران بزرگ روم، فرمانده شام (سوریه کنونی)، آرزوی تصرف ایران را در سر می پروراند. زمان حکومت اشک سیزدهم (Orod) در حالی که ارد پادشاه ایران در سرزمین‌های شرقی در جنگ بود برای مقابله با حمله روم‌ها از سمت غرب، یکی از شجاع‌ترین سرداران خود به نام "سورنا" را به جنگ روم‌ها می‌فرستد.
این جنگ که یکی از مهمترین جنگ‌های تاریخی محسوب میشود با پیروزی ایران و کشته شدن کراسوس و پسرش فابیوس به اتمام رسید. رومیان پس از پیروزی‌های پی در پی خود در سرزمین‌های مختلف، از ایران شکست می‌خورند و نام ایران استوارتر از همیشه در تاریخ حک میشود.
آذرماه سال 1387، در میان تحریم‌های اعمال شده از غرب، سورنا1، ربات انسان‌نمای ایران برای اولین بار رونمایی شد.سورنا1 با 165 سانتی متر قد و 60 کیلوگرم وزن به عنوان نمادی برای آغاز پروژه طراحی ربات‌های انسان نما ساخته شد. این ربات که در در جشنواره خلاقیت و نوآوری در عرصه صنعت و معدن رونمایی و دارای شناسنامه ملی شد توسط پژوهشگران و کارشناسان و مهندسان دانشگاه تهران ساخته شد.
سورنا1 ویژگی‌هایی مانند مسیریابی، کنترل از راه دور و سخنگویی بر طبق متن‌های از پیش تعیین شده بود.
پروژه سورنا متوقف نشد تا تیرماه امسال یا به عبارت دقیق 12 تیر 1389، ربات سورنا2 در حاشیه مراسم روز صنعت و معدن در سالن اجلاس سران به طور غیر رسمی رونمایی شد.
بنا بود سورنا2 در اسفند سال 1388 رونمایی شود ولی به دلایل نامعلومی این مراسم برگزار نشد. مراسم مشابهی در فروردین امسال قرار بود برپا شود و حتی برای برپایی این مراسم کارت دعوت هم صادر شده بود ولی این مراسم نیز لغو شد.
این ربات انسان‌نما دارای 22 درجه آزادی در حرکت است که 12 درجه مربوط به پایین تنه، 8 درجه دست‌ها و دو درجه برای ناحیه سر است.
سورنا 2 پس از چند ماه تلاش پیگیر و مستمر توسط بیش از 20 نفر از كارشناسان و مهندسان زبده رباتیك در بخش های طراحی، ساخت، نرم افزار، كنترل و بهینه سازی ظرف یك سال گذشته طراحی و ساخته شد.
سورنا2 علاوه بر صحبت كردن و دست و سر تكان دادن از تجهیزاتی شامل دوربین، میكروفن، اسپیكر و سیستم های محرك شامل موتور دی سی، سروموتور (servo motor)، هارمونیك درایو و گیربكس سیاره ای برخوردار است كه قرار است در فاز سوم این طرح روی هوشمندسازی، ارتقای سطح بینایی و شنوایی و پردازش صدای آن كار شود تا بتواند اشیا و اشخاص را شناسایی و نسبت به شنیدن آن صدا و یا تصویر عكس العمل نشان دهد.
عقیل یوسفی كما دانشیار دانشكده مهندسی مكانیك دانشگاه تهران و رئیس مركز وسایل نقلیه پیشرفته كشور درباره سورنا2 می گوید: " طراحی و ساخت این روبات 100درصد داخلی بوده و برای ساخت آن از فناوری و افكار محققان ایرانی بطور كامل بهره گرفته شده است و با توجه به این كه روبات ایرانی نزدیك به «آسیمو» روبات ژاپنی است، افزود: در سایر نقاط كشور نیز كارهای بسیاری در زمینه ساخت روبات های مختلف و حتی از نوع انسان نما انجام شده اما سورنا از نظر سایز و وزن در ایران بی نظیر بوده است ضمن این كه در ربات های سبك وزن جریان اجرای دستورات به صورت استاتیكی و مستقیم بوده اما در روبات های سنگین مانند سورنا جریان اجرای فرامین از نوع غیر خطی و بسیار پیچیده است و در این روبات ها اجرای دستورات با سرعت انجام نمی شود."
سورنا2 به آرامی گام بر‌می دارد و میتواند تعادل خود را روی یک پا حفظ کند.
درست است که سورنا2 در مقایسه با نمونه‌های دیگر خود در جهان از جایگاه تکنیکی بالایی برخوردار نیست ولی آغازی‌ست برای حرکت‌های بزرگتر رباتیک و هوش مصنوعی کشور.
پروژه سورنا که نام خود را از سردار بزرگ ایران وام گرفته و در سال‌های تحریم به شکوفایی رسیده است بار دیگر ثابت می‌کند که "ایرانی میتواند".
تمامی ربات‌های جهان در مسیری یکسان تکامل پیدا نمی‌کنند. در واقع همه ربات‌ها به تدریج به اندازه‌ای هوشمند نخواهند شد که توانایی ساخت یکی مثل خود را به دست آورده و به دلیل بروز خطاهای انسانی، تصمیم به از بین بردن نسل بشر بگیرند!
در جهان ربات‌های زیبا و مفیدی وجود دارند که با هدف بهبود حالات روحی انسانها طراحی شده‌اند. برای مثال کیپان رباتی زرد رنگ و کوچک است که با هدف برقراری تعامل با کودکان طراحی شده و ربات ویولن نواز تویوتا نیز با هوش موسیقیایی خود برای آرام کردن بیماران طراحی و ساخته شده است.
ربات PaPeRo رباتی دوست داشتنی است که توسط شرکت ژاپنی NEC ساخته شده است. این ربات با هدف بهبود تعامل انسانها با اینترنت ساخته شده و از توانایی شناسایی سه هزار واژه و استفاده از آنها برای سخن گفتن، اعلام کردن دریافت پیام، ارائه اطلاعات جدید، شناسایی چهره‌ها، ارسال پیام‌های ویدئویی، بازی و کنترل کردن دیگر تجهیزات الکترونیک برخوردار است.
این ربات از دو دوربین به عنوان چشم، چهار میکروفن به عنوان گوش، ردیابی ماورا صوت برای ردیابی اجسام برخوردار بوده و میتواند محیط اطرافش را شناسایی کند. شخصیت‌های مختلفی برای ربات تعریف شده و کاربر می تواند آن را متناسب با روحیات خود تغییر دهد.
ربات Yume Neko، نام این ربات به مفهوم گربه رویایی است و از توانایی حرکت کردن، دراز کشیدن و واکنش نشان دادن نسبت به نوازش برخوردار است. این گربه رباتیک که به شکل‌نژاد گربه‌های جنگلی نروژی ساخته شده از حسگرهای متعددی در سرتاسر بدن برخوردار بوده و با کمک میکروفونی کوچک نسبت به صداها واکنش نشان می‌دهد.
ربات E.M.A، این ربات احساساتی ارتفاعی برابر 38 سانتیمتر داشته و با برخورداری از اتصالات قوی در پاهایش از توانایی‌های حرکتی بالایی برخوردار است. این ربات میتواند آواز بخواند، با کاربر خوش و بش کند و اجسام را جا به جا کند.
ربات AIBO، شرکت سونی این سگ رباتی را با توانایی یادگیری از محیط اطرافش ابداع کرده است. این سگ که بیشتر به سگ‌های فضایی شباهت دارد علاوه بر حیوان خانگی مجازی میتواند در مطالعات برنامه نویسی رایانه ای شرکت کرده تا برنامه‌های مختلف بر روی آن آزمایش شود.
ربات Tweenbots، این ربات کوچک و معصوم به منظور انجام مطالعه‌ای درباره تعامل انسانها با ربات‌ها ابداع شده بود و برای نمایش دادن چهره‌ای دوستانه بر روی صورت آن لبخندی کشیده شده و ربات پرچمی کوچک را با پیام کمک کنید حمل می‌کرد.
ربات کیپان، این ربات کوچک و دوست داشتنی که به یک آدم برفی زرد رنگ شباهت دارد به منظور کمک به کودکان اوتیسمی ابداع شده و از دو دوربین به عنوان چشم، چهار موتور و یک میکروفن به عنوان بینی استفاده می‌کند و دانشمندان آن را برای مطالعه بر روی رشد اجتماعی و تعامل میان انسان و روباتها به کار می‌گیرند.
ربات TRIO، این ربات که با همکاری چند شرکت و دانشگاه مختلف ساخته شده و تا کنون در مراسم مختلف به عنوان راهنمای میهمانان و یا معرفی کنده میهمانان مورد استفاده قرار گرفته است. Trio قادر است به زبان انگلیسی صحبت کرده و با انسانها گفتگو کند.
ربات HOAP-3، محصولی از شرکت فوجیتسو که از توانایی آموختن و تعامل با محیط اطراف، نگاه کردن به حرکات انسانها و شبیه‌سازی حرکات آنها به واسطه 28 مفصل حرکتی و یا به خاطر سپردن شیوه حرکت ماهیچه‌های بدن برخوردار است. از این ربات برای تحلیل میزان انطباق پذیری ربات‌ها با محیطهای انسانی استفاده میشود. همچنین ربات HOAP-3 از توانایی تشخیص و تحلیل کلمات برخوردار است.
منبع: نشریه ان بی سی
برگرفته از مهر
"نیو" ربات انسان نمایی است که اگر دلش را بشکنید شانه هایش را آویزان کرده و قوز می کند و اگر شادش کنید بازوهایش را از هم باز کرده و شما را در آغوش می کشد.
این ربات با هدف تقلید توانایی های احساسی کودکی یک ساله طراحی و ساخته شده است و می تواند با انسانهایی که با او به مهربانی رفتار می کنند به خوبی ارتباط برقرار کند.
مغز "نیو" به گونه ای مداربندی شده تا به شبکه عصبی مغز انسان شباهت داشته باشد و به این شکل نیو همیشه به یاد خواهد داشت که با چه افرادی تعامل داشته و چهره آنها را به خاطر خواهد سپرد.
با کمک این قدرت درک و قوانین ابتدایی درباره درک خوب بودن و بد بودن رویدادها، نیو می تواند شادی و ناراحتی را درک کند. حرکات بدن وی در برابر هر یک از احساسات برنامه ریزی شده هستند اما این ربات خود تصمیم می گیرد چه احساسی را باید نشان دهد.
برای ساخت "نیو" 25 متخصص از شش کشور دنیا به مدت سه سال کار کرده‌اند؛ ربات احساساتی با کمک دوربین و حسگرهایی که دارد، طوری برنامه ریزی شده که تمام حالات صورت، لرزش و تن صدا، حالت چشم و... را بررسی کرده و تشخیص می دهد که فرد چه حسی دارد. آیا ترسیده است؟ آیا می خندد، یا متعجب است؟
وقتی "نیو" عصبانی میشود، دست‌ها را به کمر می‌زند و طلبکارانه به پایین چشم می‌دوزد، هنگام ترس خود را عقب می‌کشد و دست‌ها را به هوا بلند می‌کند، وقتی خوشحال و سرحال است آغوشش را باز می‌کند تا کسی بغلش کند، هنگام هیجان دست‌هایش را در هوا تکان می‌دهد و زمانی که احساس غرور به او دست می‌دهد، چپ چپ نگاه می‌کند و دست‌هایش را به کمر می‌زند، وقتی نیو دلش گرفته و غمگین است سرش را پایین می‌گیرد، پاهایش را جفت می‌کند و دست‌هایش را جلوی صورت می‌گیرد و تا کسی نوازشش نکند، همان‌طور کز می‌کند.
اینها عواطف و احساسات طبیعی انسانی است، با این تفاوت که رباتی به نام نیو از پس آنها بر می‌آید.
نیو اولین ربات جهان است که قادر به نمایش احساسات است. او با توجه به اینکه مردم چگونه با او برخورد می‌کنند، واکنش‌های عاطفی گوناگونی از خود بروز می‌دهد.
نیو هرچه بیشتر با یک نفر تعامل داشته باشد، بیشتر به حالات و احساسات او پی می‌برد و ارتباط عاطفی او با فرد مورد نظر مستحکم‌تر میشود.
به این ترتیب این ربات درست مثل یک کودک از روی تجربه می آموزد چه طور به آنچه که از فردی می بیند واکنش نشان دهد. مثلا ً اگر تشخیص داد که فردی ترسیده یا از روی درد گریه می کند، سکوت می کند و رفتار پر خطری نشان نمی دهد. یا اگر دید که فردی از شادی گریه می کند، به جای گریه کردن می تواند رفتار شاد از خود بروز دهد. گفتن کلمات مهرآمیز و کمک کردن به فرد در صورت نیاز از کارهای دیگری است که این ربات انجام می دهد.
لولا کانامرو، یکی از متخصصان کامپیوتر دانشگاه هرتفوردشایر در انگلیس که رهبری پروژه ساخت این ربات احساساتی را برعهده داشته، می‌گوید: ما داریم اشکال ابتدایی زندگی را شبیه‌سازی می‌کنیم. ما روی واکنش‌ها و حرکات بی‌کلام کار می‌کنیم و احساسات نیو را به جای عبارات شفاهی یا ژست صورت، از طریق حرکات دست و پا بیان می‌کنیم.
دانشمندان بر این باورند که ربات‌ها در آینده به احتمال فراوان به قدری رشد خواهند کرد که به همدم انسانها تبدیل خواهند شد یا خواهند توانست اموری مثل خرید اینترنتی را انجام دهند.
به گفته کانامرو، ربات‌ها همچنین قادر خواهند بود کمک دست افراد سالخورده باشند. در این نوع کاربری خاص، بیان احساسات طبیعی و باورپذیر در تعامل با سالخوردگان از اهمیت بالایی برخوردار است.
در حالی که دانشمندان ژاپنی در مهندسی رباتیک پیشگام هستند، بسیاری از مهندسان اروپایی مطالعات خود را روی نحوه تعامل ربات با انسان متمرکز کرده‌اند.
کرستین داوتنهان، پروفسور هوش مصنوعی دانشگاه هرتفوردشایر رباتی به نام "کاسپر" طراحی کرده که در قد و قواره یک کودک دو ساله است و احساسات مختلفی را در چهره خود به نمایش می‌گذارد. کاسپر همچنین میتواند با انسانها قایم باشک بازی کند.
داوتنهان مرکزی را در شهر هتفیلد در بخش هرتفوردشایر تاسیس کرده است که در آن، یک ربات دستیار با داوطلبان تعامل برقرار می‌کند. هدف داوتنهان از ایجاد این مرکز، مطالعه روابط بلند مدت بین انسانها و ماشین‌هاست.
نیو میتواند به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود تا شخصیت‌های مختلفی از خود بروز دهد. او ممکن است به ربات مستقلی تبدیل شود که برای گشت و گذار در اتاق‌ها به کمک کسی نیاز ندارد و از سوی دیگر اگر چیزی در اتاق بیابد که احساس کند برای او خطرناک یا ناشناخته است، وابستگی و اضطراب زیادی از خود نشان خواهد داد.
کانامرو بخش عمده اطلاعات خود برای طراحی نیو را از روی الگوهای رفتاری میمون‌ها استخراج کرده است. او می‌گوید: بسیاری از شامپانزه‌ها در مراکز تحقیقاتی و سربسته نگهداری می‌شوند و اصلا حال و روز خوشی ندارند. از این رو واکنش‌های غیر طبیعی از خود بروز می‌دهند. آنها شیفته بازی کردن با ربات‌ها هستند. یک بار رباتی را در فضایی سربسته قرار دادیم و تعدادی از میمون‌ها، میمون‌های دیگر را هم خبر کردند تا دوست جدیدشان را ببینند.
آنها پس از مدت کوتاهی حسابی به جنب و جوش افتادند و هیجان زیادی از خود نشان دادند.
برنامه‌ریزی نیو بخشی از یک پروژه به نام Feelix Growing است که کمیسیون اروپا آن را حمایت مالی می‌کند. در این پروژه هشت دانشگاه و شرکت توسعه‌دهنده علوم رباتیک در کشورهای انگلیس، فرانسه، سوییس، یونان و هلند با یکدیگر به همکاری می‌پردازند.
سایر اعضای این پروژه، ربات‌هایی با شخصیت‌ها و واکنش‌های مختلف را همبازی کودکان درخودمانده قرار می‌دهند تا بهترین شریک و همبازی این کودکان به منظور توسعه مهارت‌های اجتماعی در آنها را شناسایی کنند.
گروه تحقیقاتی کانامرو یافته‌های خود را در برنامه‌های پزشکی به کار می‌گیرد. هدف این پروژه استفاده از ربات‌هایی چون نیو در بیمارستان‌هاست تا به پزشکان، پرستاران و پدر و مادرها کمک کنند.
به گفته کانامرو، یک ربات کوچک با ظاهر مهربان که نشان دهد احساسات کودکان را درک می‌کند، در آماده کردن بچه‌ها برای معالجات پزشکی و کاهش اضطراب آنها بسیار موثر است.
کانامرو می‌گوید: ربات‌ها می‌توانند در درک بهتر معالجه به کودکان کمک کنند و برای آنها چیزهای مختلف را توضیح دهند. ما می‌خواهیم به کودکان کمک کنیم بر ترس و اضطراب شان فایق آیند.
منابع:
گاردین
خبرگزاری مهر
روزنامه همشهری
روزنامه فناوران
25 ژانويه سال 1979 يکي از کارگران دستگاه هاي مونتاژ خط توليد موتور فورد به نام رابرت ويليامز توسط دستگاه کشته شد. اين اولين فردي بود که قرباني ماشين هاي خودکار يا به اصطلاح امروزي روبات ها شد. جالب اينکه مرگ رابرت ويليامز مصادف بود با پنجاه و هشتمين سالگرد نمايش يک تئاتر با نام روبات هاي جهاني روسم (R.U.R) که در آن کارل چاپک – نويسنده چک قرن بيستم – اولين بار نام روبات را به عنوان يک شخصيت مصنوعي وارد دنياي واژگان جهاني کرد. چاپک اين کلمه را براساس يک کلمه چکسلواکي به معناي بيگاري اختراع کرد و اين واژه در سال 1923 وارد ادبيات انگليسي شد. ويليامز در سال 1979 در حالي که بخش هاي مونتاژ شده را جمع آوري مي کرد، بر اثر ضربه سنگين بازوهاي روبات کشته شد. خانواده ويليامز بعدها مبلغ 10 ميليون دلار بابت اين خسارت جاني دريافت کردند. هيات منصفه اي که اين پرونده را بررسي مي کرد. تاييد کرد که مرگ ويليامز بر اثر نبود موارد ايمني نظير گزينه هشدار موارد اضطراري که در حين کار کارگر با روبات پيش مي آيد، کشته شده است. البته به لطف راه اندازي خطوط مونتاژ صنعتي، روبات در دنياي امروزي به يک دستگاه معمولي و بعضاً پيش پا افتاده تبديل شده است. با وجودي که يکي از همين روبات ها باعث مرگ ويليامز شده، امروزه روبات ها به غير از حيطه کارخانه و کارهاي سخت، به زندگي شخصي ما هم وارد شده اند، خانه مان را جارو مي کنند، مين هاي نظامي را خنثي يا منفجر مي کنند، به جاي ما در مريخ پرسه مي زنند، ميوه برداشت مي کنند، از افرادمسن مراقبت مي کنند و براي مابوردهاي مدار چاپي مي سازند. اين تقسيم کار بين انسان و روبات و همچنين پيشرفت هاي چشمگير در زمينه ساخته روبات ها، بحث اخلاقي روبات ها و ماشين ها را که به عقيده بيل گيتس، موسس مايکروسافت محور پيشرفت هاي آينده فناوري خواهند بود، پيش مي کشد. يکي از نگراني هاي قديمي در مواجهه با روبات ها، بحث فناوري گريزي (Luddite) است که به خاطر ترس از جايگزين شدن روبات ها به جاي نيروي انساني مطرح شده و نگراني هاي بعدي که از آن استنتاج مي شود، مربوط به اين است کههوش مصنوعي روزي از هوش انسان پيشي مي گيرد. براساس اين نگرش، روبات ها عليه انسان ها قيام کرده و کارفرمايان خود را از بين مي برند و اين همان مفهومي است که طبق سه قانون روباتيک ايزاک آسيموف، نويسنده مشهور داستان هاي علمي تخيلي، نبايد اتفاق بيفتد اولين قانون از قوانين سه گانه آسيموف که در دهه 1950 در داستان من روبات هستم (I.Robot) مطرح شد، مي گويد: قانون اول، يک روبات نبايد با ارتکاب عملي يا خودداري از انجام عملي باعث آسيب ديدن يک انسان شود. قانون دوم اين است که يک روبات بايد از تمامي فرمان هاي انسان تبعيت کند، مگر اينکه آن فرمان يا فرمان ها در تعارض با قانون نخست باشد و قانون سوم: تا هنگامي که قانون نخست يا دوم زير پا گذاشته نشده، روبات بايد وجود خود را حفظ کرده و در بقاي خود بکوشد. اين قوانين اگرچه در داستان ها آورده شده، در بسياري جاها حتي در صنايع نيز به کار مي رود. رونالد آرکين، مدير لابراتور Mobile Robot در موسسه فناوري جورجيا مي گويد: زماني که پاي روبات ها به ميان مي آيد، دانشمندان هيچ واکنشي نشان نمي دهند و گويي نمي خواهند از خواب خرگوشي بيدار شوند. فکر اين را نمي کنند که چه خواهد شد. اما به نظر مي آيد که با روي کار آمدن تسليحات هسته اي، آنها بايد از خواب بيدار شوند. وي تشريح مي کند که مرگ ويليامز به عنوان يک رويداد صنعتي، نشان دهنده خطاي خود انسان ها در مورد مسايل ايمني است و مرگ ويليامز به ميل و اراده روبات نبوده است. وي مي افزايد: اين رويداد اخلاقي نبوده؛ مگر اينکه شما از ديد يک فناوري گريز و عليه انقلاب صنعتي بخواهيد به اين مساله نگاه کنيد. حال سه ده از مرگ ويليامز مي گذرد و تازه دولت ها به اين فکر افتاده اند که براي روبات ها قانون هايي وضع کنند و محققان در بررسي مفهوم هاي قانوني طرز رفتار روبات ها در مقابل انسان هستند و به اين فکر مي کنند که آيا روبات ها نيز به وکيل نيازي دارند. بيش تر دغدغه آرکين در مورد باز خورد روح انسان درتعامل با روبات هاست. به ويژه با مشاهده اينکه امروزه يکي از اهداف علم روباتيک ورد روبات ها به زندگي شخصي ما، چه به بهانه همدم شدن و چه کمک به انسان است. آيزاک آسيموف بعدا (در انتهاي داستان امپراتوري روبات ها) اصل ديگري را که از احتمال بروز مشکل پيشگيري مي کرد، به قوانين سه گانه افزود و قانون اول را نيز براساس آن به صورت زير کامل کرد: قانون صفر: يک روبات نبايد به بشر آسيب برساند و يا با خودداري از عملي موجب آسيب به بشر شود. قانون اول( تکميل شده): يک روبات نبايد به انسان آسيب برساند و يا با خودداري از عملي موجب آسيب ديدن او شود، مگر اين که قانون صفر نقض شود. در سال 1974، يعني دو دهه پس از مطرح شدن قوانين سه گانه روباتيک آسيموف، ليوبن ديلوف، نويسنده بلغاري داستان هاي علمي تخيلي در کتاب راه ايکاروس، قانون ديگري را قوانين سه گانه آسيموف افزود، مبني بر اينکه طراحان روبات حق ندارند براي دادن ساختار انساني به روبات ها، روباتي بسازند که روان داشته باشد. هري هاريسون، رييس آکادمي تکريم آسيموف در سال 1986 کتابي را با عنوان قانون چهارم روباتيک نوشت و در آن قانون چهارم را اين گونه مطرح کرد که توليد دوباره يک روبات در صورتي مي تواند انجام بگيرد که آن روبات با هيچ کدام از قوانين اول، دوم و سوم تعارض نداشته باشد. نيکولا کساروفسکي، نويسنده بلغاري داستان هاي علمي تخيلي در سال 1983 در کتابي با عنوان قانون پنجم روباتيک، قانون، يک روبات بايد بداند که روبات است. استدلال کساروفسکي اين بود که اگر يک روبات انسان نما به نحوي بپذيرد که روبات نيست، مي تواند قوانين اول تا چهارم را نقض کند. در ماه اوت سال 2009، دو مهندس آمريکايي با هدف تحقق ساخت روبات هاي آينده، سه قانون روباتيک آيزاک آسيموف را به شکلي مدرن و امروزي تشريح کردند. ديويد وودز (David Woods)، پروفسور مهندسي سيستم هاي يکپارچه دانگشاه ايالت اوهايو و رابين مورفي از دانشگاه A&M تگزاس در يکي از شماره هاي مجله علمي IEEEIntelligent Systems اين قوانين را به شيوه اي تغيير دادند که مي تواند در توسعه هوش مصنوعي ونسل هاي آينده روبات ها مورد ملاحظه قرار گيرد. ديويد وودز در اين خصوص توضيح داد: ديدگاه فرهنگي ما از روبات ها به گونه اي است که هميشه آنها را به صورت روبات هاي ضد انسان تجسم مي کنيم. ما انسان ها اعتقاد داريم که روبات ها مي توانند به موجوداتي بهتر از انسان تبديل شوند؛ به طوري که خطاهاي آنها بسيار کم تر از خطاهاي انساني باشد. ما در به روز رساني قوانين آسيموف قصد داريم تصويري راکه از روبات ها وجود دارد به روشي واقعي تر بررسي کنيم. قوانين پيشنهادي وودز و مورفي به شرح زير است: 1- يک انسان نمي تواند از يک روبات استفاده کند بدون اينکه سيستم کار انسان روبات به بالاترين سطح قانوني و حرفه اي امنيتي و اخلاقي خود برسد. 2- يک روبات بايد به انسان به روشي مقتضي با نقش آنها پاسخ دهد. 3- يک روبات بايد مجهز به قدرت خودمختاري کافي براي محافظت از وجود خود باشد به شرطي که اين حفاظت يک انتقال تدريجي کنترل را ارايه کند که در تضاد با قوانين اول و دوم نباشد. منابع: Elecrtonicsweekly , Wired
قانون صفر
قانون چهارم
قانون چهارم بنياد دوستان
قانون پنجم
قوانين قرن بيست و يکم
عمل جراحی بدون جراح!
حاضرید یک ربات به تنهایی شما را جراحی کند؟
یک تیم جراحی روباتی موفق شد برای اولین بار بدون حضور انسان، یک عمل جراحی را با موفقیت انجام بدهد، البته با نظارت ویدئویی جراحان ماهر! شاید در آینده بخشی از اعمال جراحی به دست تیم‌های روباتی سپرده شود.
اگر قرار باشد یک روبات شما را جراحی کند، آن هم بدون حضور انسان، حاضرید با خیال راحت خودتان را به دست او بسپارید؟ اگر قرار باشد حتی مسئول بیهوشی شما هم یک روبات باشد، آن وقت چه حسی خواهید داشت؟ خب، ظاهرا یک انسان شجاع پیدا شده که به دو روبات اجازه دهد برای اولین بار، جراحی کاملی را بدون حضور انسان روی او انجام بدهند.
به گزارش پاپ‌ساینس، در مرکز سلامت دانشگاه مک‌گیل، دو روبات مک‌اسلیپی و داوینچی، اولین جراحی روباتی دنیا را با خارج کردن پروستات یک مرد، انجام دادند.
داوینچی روبات جراحی پرکاربردی است که جراحان می‌توانند آن (یا شاید باید بگویم او) را از راه دور کنترل کنند. مک‌اسلیپی هم در حقیقت یک متخصص بیهوشی است. این دو روبات با همکاری هم اولین جراحی روباتی را در بیمارستان عمومی مونترال با موفقیت انجام دادند. البته جراحان آنها را به دقت زیر نظر داشتند.
داوینچی تصاویر اچ.دی سه‌بعدی را برای گروه جراحی می‌فرستاد و آنها از طریق کنترل ویدئویی، از بازوهایش استفاده می‌کردند. مک‌اسلیپی هم ثابت کرد که میتواند همراه بسیار خوبی برای جراحان روبات باشد. بیهوشی در یک جراحی روباتی میتواند دشوار باشد؛ چراکه بیمار باید در حالتی ثابت و با ماهیچه‌هایی کاملا رها قرار داشته باشد. گفته میشود که مک‌اسلیپی میتواند برای هر عمل جراحی به کار بیاید و به عنوان یک متخصص بیهوشی خوب، میزان هشیاری بیمار را کنترل نماید.
موفقیت این اولین جراحی روباتی باعث شده که مک‌اسلیپی و داوینچی حالا برای خود یک تیم جراحی تشکیل بدهند. محققین تصمیم گرفته‌اند که از این تیم جراحی روباتی در طیف وسیعی از جراحی‌ها و بیماری‌ها استفاده کنند و نحوه جراحی آنها را مورد ارزیابی قرار دهند. شاید روزی برسد که دست‌کم بخشی از عمل‌های جراحی هم به روباتها سپرده شود. البته ظاهرا به این زودی‌ها قرار نیست نقش انسان در این جراحی‌های حذف بشود. پس خیلی نگران نباشید!
منبع: پاپ ساینس
برگرفته از خبرآنلاین